'Als je het vertelt worden anderen vanzelf enthousiast'

Zeeuwen kunnen volgens hem trots zijn op het centrum in Vlissingen, hoewel het pas een paar maanden bestaat. “De samenwerking in het DCC is echt bijzonder, meer dan ik me soms heb gerealiseerd”, zegt Gerard van der Steenhoven. “Onlangs was ik in Brussel voor een bijeenkomst met andere klimaatcentra in Europa. Onze grote kracht is dat we het regionaal doen, met het mbo, hbo en wo aan de ene kant en betrokken beleidsmakers en bedrijven aan de andere kant. Dat zie je nergens anders. En als je het vertelt worden anderen vanzelf enthousiast.”

Zeeland is een ideale regio om dit soort initiatieven tot wasdom te laten komen. “Maar niet de enige. Ik ben ook betrokken bij een vergelijkbaar initiatief in Twente. Daar werkt het ook. Het zijn allebei gebieden waar men elkaar kent en weet te vinden. Dan zet je makkelijk samenwerkingen op.” Volgens Van der Steenhoven zijn er nieuwe vormen van samenwerking nodig om de uitdagingen op het gebied van klimaatverandering en zeespiegelstijging aan te pakken. “We moeten er alles aan doen om de opwarming van de aarde tot 1,5 á 2 graden te bepreken.”

Systeemtransities

Dit lukt alleen als je werkt aan systeemtransities. Zulke grote veranderingen krijg je bewerkstelligd als je een aanpak hebt zoals het DCC: missiegedreven, transdisciplinair en door middel van co-creatie tot oplossingen komen. “Als we samen veranderingen bedenken, moeten deze ook in de praktijk worden gebracht. Neem de eiwittransitie. We werken als onderzoekers hard aan de overgang van dierlijke naar plantaardige eiwitten, maar als niemand het toepast, heb je er niets aan. Hoe mooi zou het zijn als we over vijf jaar restaurants in Zierikzee en Middelburg hebben met compleet nieuwe menu’s.”

De vernieuwende aanpak van het DCC maakt het in het begin misschien wat ingewikkeld, maar zorgt op termijn voor de meest waardevolle resultaten. Dat is de stellige overtuiging van de voorzitter van het DCC-bestuur. Geduld is een schone zaak. “Ik ben vaker betrokken geweest bij nieuwe initiatieven en het gaat altijd langzamer dan je wilt. Je loopt namelijk tegen allerlei regeltjes aan, terwijl je aan de gang wil met de inhoud.”

Het DCC maakt echter grote stappen. Zo was er veel belangstelling voor de kennismaking met het centrum in april, is het eerste icoonproject Delta Protein van start gegaan, zijn de handtekeningen gezet onder de oprichtingsakte voor de stichting, zijn de onderwijscoördinatoren aan de slag gegaan, worden andere vacatures betrekkelijk snel ingevuld en zijn er prachtige initiatieven rondom co-creatie waarop we verder kunnen bouwen. “Iedereen is enthousiast en wil vooruit. Zij begrijpen het concept, hebben het vuur en denken vanuit het belang van het DCC, niet vanuit de afzonderlijke instellingen. Dat hebben we nodig.”

Tastbare resultaten

Vraag Van der Steenhoven hoe het DCC er over vijf jaar voorstaat en hij heeft het antwoord meteen klaar. Hij hoopt in ieder geval dat dan de eerste resultaten van de icoonprojecten zijn te zien. ”Niet alleen in de vorm van rapporten, maar ook tastbare resultaten. Het werkveld moet profiteren van ons onderzoek. De eerste vruchten moeten zijn afgeworpen. Het zal bij het ene project sneller gaan dan bij het andere, maar dat is normaal.”

Van der Steenhoven is ervan overtuigd dat er na tien jaar, als de financiering vanuit het Rijk stopt, een instituut staat dat zijn eigen broek kan ophouden. “Het is goed dat we daar nu al over nadenken. Ondernemen is het vermogen om risico te nemen. Wij nemen het risico dat iets mislukt, maar daardoor zal het succes nog beter smaken als het lukt.”